Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Fay Segundo - Η χαρμολύπη του έρωτα

Έρωτας. Τι είναι τελικά ο έρωτας? Διαλέγεις να είσαι με κάποιον και περνάς πολύ ωραία μαζί του! Τον σκέφτεσαι όλη την ώρα. Σκέφτεσαι εσάς τους δύο μαζί. Σκέφτεσαι τον έρωτα στην πράξη! Μία μόνιμη χαρά σε κατακλύζει και κάνεις σχέδια για πολύ καιρό μετά! Ξαφνικά αρχίζεις να υποψιάζεσαι ότι ερωτεύεσαι! Θεωρείς πως είναι πολύ νωρίς, αλλά μη γελιόμαστε! Μπορείς να ερωτευτείς με ένα βλέμμα και κάποιον άγνωστο! Και τώρα αρχίζουν οι ανασφάλειες! Μήπως ήμουν καλύτερα μόνη μου? Και αν ήδη με κοροΐδεύει? Αν δε είχε κάνει λάθη στο παρελθόν σε άλλους,αρχίζεις να έχεις αμφιβολίες για το αν θα τα κάνει και σε εσένα ή τα κάνει ήδη! Και τώρα αρχίζεις να τρώγεσαι μόνος σου. Ακόμη και υπερβολικός να είσαι όλο αυτό το νιώθεις και χρειάζεται κάποιος να το διαψεύσει. Όχι οποιοσδήποτε κάποιος, κάποιος συγκεκριμένος! Τι να κάνεις? Πώς να το ελέγξεις? Ίσως αυτή είναι τελικά η χαρμολύπη του έρωτα!

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Fay Segundo - Μαθήματα ζωής

Βλέπε την κάθε μέρα θετικά!
Αν έχει ήλιο πήγαινε για περπάτημα,
είναι αντικαταθλιπτικός!
Αν βρέχει,χόρευε σαν τρελός στη βροχή!
Σκέψου πως η γη διψούσε!
Μην κλαις και χαλιέσαι για κανέναν!
Μάθε να πάντα να συγχωρείς για το καλό σου!
Και μάθε να αδιαφορείς για όσους σε άφησαν.
Διάλεξαν να μην είστε μαζί στο ταξίδι της ζωής!
Ε και?
Είναι πάρα πολλοί στο καράβι!
Απλά βγες μια βόλτα στο κατάστρωμα!

Όλη η σοφία σε ένα ρητό

Όποιος φοβάται,πεθαίνει κάθε μέρα.
Όποιος δε φοβάται,πεθαίνει μια φορά.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

a touch of magic in a metro station!

an ugly but beautiful insect!

Fay Segundo - Στο σκοτεινό δάσος

Προσπαθώ να ξεφύγω 
να ξεφύγω από το όνειρο..
Το όνειρο που είναι γεμάτο 
από καπνούς και δάκρυα.
Καπνούς από την καρδιά
που βραχυκύκλωσε από την πολλή αγάπη.
Τα δάκρυα ρέουν και καίνε,
καίνε τα μάγουλα μου.
Η καρδιά σε αδράνεια.
Η ανάσα κόβεται.
Ο κήπος του ονείρου γέμισε αγκάθια,
οι πεταλούδες αγρίεψαν , έγιναν εχθρικές.
Τα πολύχρωμα πουλιά είναι πλέον κοράκια,
που σιγοτρώνε οτι απέμεινε από αγάπη.
Το όνειρο έγινε εφιάλτης.
Προσπαθώ να ξυπνήσω και ήρεμη πλέον να πω
"Πάει. Πέρασε. Ήταν απλά ένας εφιάλτης! "
Αλλά δεν μπορώ, έχω παγιδευτεί.
Το άγριο και σκοτεινό δάσος δε μ' αφήνει να φύγω.
Ίσως είναι της μοίρας μου γραφτό να ζω εδώ.
Στο σκοτεινό δάσος που η αγάπη είναι απών.
Στον εφιάλτη μου..

Nicolas Guillen - La tarde pidiendo amor

La tarde pidiendo amor.
Aire frío, cielo gris.
Muerto sol.
La tarde pidiendo amor.
Pienso en sus ojos cerrados,
la tarde pidiendo amor,
y en sus rodillas sin sangre,
la tarde pidiendo amor,
y en sus manos de uñas verdes,
y en su frente sin color,
y en su garganta sellada…
La tarde pidiendo amor,
la tarde pidiendo amor,
la tarde pidiendo amor.
No.
No, que me sigue los pasos,
no;
que me habló, que me saluda,
no;
que miro pasar su entierro,
no;
que me sonríe, tendida,
tendida, suave y tendida,
sobre la tierra, tendida,
muerta de una vez, tendida…
No.